Hoe creëer ik meer geluk in mijn leven?

Hoe creëer ik meer geluk in mijn leven?

In het artikel Dat heb ik weer! , legde ik uit wat – naar mijn waarheid – eigen verantwoordelijkheid inhoudt. In het volgend artikel reik ik je een mogelijkheid aan om dat te leven:

hoe neem ik eigen verantwoordelijkheid, oftewel:
Hoe creëer ik mijn leven?

Let wel: verder lezen brengt een risico met zich mee.
Het betekent namelijk dat je dadelijk weet hoe je het stuur van je leven weer in eigen handen kunt nemen.
Verder lezen betekent ook, dat je niet langer kunt zeggen dat je het nooit geweten hebt.

Het is namelijk een beproefd recept. Velen gingen je voor en proefden van het echte leven.

Je bent gewaarschuwd…

_______________________________________________________________________________________

Je kent ongetwijfeld het beroemde gedicht:

Return to love

Onze grootste angst is niet dat we ontoereikend zijn
Onze grootste angst is dat we onmeetbaar krachtig zijn
Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het meest
bang voor zijn
We vragen ons af: wie ben ik dat ik briljant, prachtig,
talentvol, fantastisch zou zijn?
Wie ben je eigenlijk om dat niet te zijn?
Jezelf klein voordoen dient de wereld niet
Er is niets verlichtends aan om te krimpen
opdat andere mensen zich niet onzeker zullen voelen
in je buurt
We zijn bedoeld om te stralen zoals kinderen dat doen
We zijn geboren om de glorie van God te manifesteren,
die in ons is
Het zit niet in sommigen van ons
Het zit in iedereen
En als we ons licht laten schijnen
geven wij onbewust anderen toestemming
om hetzelfde te doen
Wanneer wij bevrijd zijn van onze angst,
bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen

Leef je dromen- Verantwoordelijkheid nemen voor je kwaliteiten en talenten
Hoe kun je als mens verantwoordelijkheid nemen voor die enorme kracht in jou? De oproep van Williamson in haar gedicht, om leider en lichtpunt te zijn in onze omgeving, formuleert het zo krachtig. Natuurlijk, we maken fouten en wij doen van alles en nog wat.
Maar ons grootste falen is dat wij ons licht steeds maar weer neigen te dimmen. Natuurlijk zal iedereen verantwoording moeten dragen over zijn doen en laten in het verleden. Maar nog belangrijker is dat jij zo scheppend en zo stralend wordt als je in potentie bent. Ons grootste falen is dat wij als mensen onze passie en creativiteit, onze kwaliteiten en talenten veel te weinig inzetten.

Waar ga jij voor?
Je bent een partner in de schepping. Of je nu gelooft in God of niet, of dat er überhaupt meer is tussen hemel en aarde, het maakt je niet minder verantwoordelijk voor jouw eigen bestaan. Als je dit tot je door laat dringen, waar ga je dan voor in dit bestaan? Je kunt je vasthouden aan de zekerheid van het klein en bescheiden zijn. Of je gaat voor het avontuur van je grootsheid, waarmee jij de dromen en idealen in je leven zou kunnen verwezenlijken!

Jij bent uniek en je uniciteit is het mooiste wat je hebt, en dikwijls ook het moeilijkste: het houdt namelijk de opdracht in om ook echt in te gaan staan voor je uniek zijn, je anders-zijn. Je hoeft geen bijzonderder mens te zijn dan je nu al bent. Je hoeft enkel werkelijk te zijn wie jij bent. Je bent al bijzonder. Nu nog leren om je ook zo te gedragen in jouw bestaan, dat is de opgave die je hebt te volbrengen.

Hoe doe je dat?
Ik weet uit ervaring hoe het niet moet: door te blijven doen wat je altijd gedaan hebt. Je zal zaaien wat je altijd gezaaid hebt. En je zal ook oogsten wat je altijd geoogst hebt. Je gedrag heeft een effect op je omgeving. Als je je gedrag verandert, verandert ook het effect van je gedrag op je omgeving.

Hoe kan je dit dan veranderen?
Door met jezelf en je verleden in het reine te komen; te voelen, te uiten en te vergeven, en zo te helen wat er nog te helen is. Je werkelijke ik wordt dan ont-dekt. Je haalt als het ware de troep weg die ervoor zit. Het is een intensieve, avontuurlijke transformatiereis, waarvoor je moed nodig hebt:

  • Erkenning van je schaduw
  • herkenning van je schaduw
  • Omarmen en transformeren
  • Coaching en begeleiding

 

Erkenning van je schaduw
Eigen verantwoordelijkheid nemen, betekent ook dat je verantwoordelijkheid neemt voor je de gevolgen van je eigen daden, je schaduw.
In de psychologie staat de schaduw bekend als het gebied van je onderbewuste waar alles van jou ligt opgeslagen waar jij je in de loop van je ontwikkeling niet mee wenste te identificeren. De kelder, de beerput, de onderwereld van jouw persoonlijkheid. Daar zitten niet alleen negatieve aspecten van jezelf gevangen, maar ook positieve aspecten, zoals onschuldige kinderen, die je echter zelf onbewust als negatief hebt leren bestempelen. We willen meestal niet weten dat we een schaduw hebben. De verdringing van deze aspecten van jezelf gebeurt altijd in samenspel met je omgeving.

Jeugd
Het begon vooral in de periode dat je nog klein was en nog niet het vermogen had om de pijn van het bestaan te relativeren. De pijn die je beleeft als kind is absoluut. Dat mama of papa het zo niet bedoelde, kun jij niet bedenken als je twee jaar bent. Dus na die keer dat papa of mama iets gedaan hadden dat emotioneel of fysiek pijn deed – iets als er met de gedachten niet bij zijn of steeds weer een net iets te harde pedagogische tik, mishandeling of misbruik – neem jij je maatregelen. Je toont nog maar een gedeelte van wie je bent en dat wordt langzaamaan een gewoonte, waar je na verloop van tijd zelfs ‘ik’ tegen gaat zeggen, alsof dat is wie jij bent.

Volwassen
Eenmaal volwassen, word je geconfronteerd met de consequenties; hoe eenzijdig je geworden bent en hoezeer jouw schaduw jóú heeft, in plaats van dat jij een schaduw hebt. Hoe je bijvoorbeeld niet kunt huilen op de momenten dat het werkelijk verdrietig is, niet kunt genieten op de momenten dat het werkelijk fijn is, of niet kwaad kunt zijn als een gebeurtenis werkelijk over je grens gaat. Of dat je op een manier reageert die resulteert in ongewenste effecten op je omgeving en dus op jou.

Herkenning van je schaduw
Je schaduwkanten kan je proberen te verdringen, maar verdwijnen doen ze niet. Juist door ze te verdringen vragen ze steeds vaker en indringender om aandacht.

Je schaduw herken je bij stress, door wat je lichaam aangeeft en door projectie.

Stress
Je komt je schaduw tegen wanneer je onder stress staat; ineens kan je als uiterst ordelijk mens heel chaotisch worden. Of bijvoorbeeld onredelijk, drammerig, dominant, cynisch, oneerlijk, noem maar op.

Wat gebeurde er toen je een glaasje teveel op had? Was je altijd ‘keurig’, en veranderde je in een hooligan, of in een vamp die mannen verslindt? De volgende dag zeg je: ‘ik geloof dat ik mijzelf niet was’, terwijl je je gerust kunt afvragen of je op zo’n moment niet juist meer jezelf was dan wanneer je in je gewone doen bent.

Lichaam
Je lichaam vertelt je ook waar je schaduwkanten zijn. Je kunt jezelf en anderen met je geest voor de gek houden, maar je lichaam liegt nooit. De taal van je lichaam is klare taal, vaak heel confronterend, maar als je ernaar wilt luisteren altijd weer een grote hulp. Wat vertelt jouw rug jou, als hij bijna altijd stijf en onbuigzaam is en er zo problemen ontstaan in je rug? Of wat proberen je darmen jou te vertellen, als ze zo vaak last hebben van obstipatie en je zo moeilijk kunt loslaten? Je kunt zo op een liefdevolle manier de antwoorden van je lichaam tot je door laten dringen. Meestal weet je onbewust allang wat er aan de hand is.

Projectie
Een ander prachtig hulpmiddel om je eigen schaduw te leren herkennen is projectie. De mogelijkheid die wij als mensen hebben om onze ogen te sluiten voor eigenschappen van onszelf, door deze eigenschappen als het ware op de buitenwereld te plakken; te projecteren dus.
Wees eens alert op wat je in de ander opvalt. Let vooral op mensen die je op afstand houdt omdat ze je irriteren, je onverschillig laten, je dwarszitten, of het wat voor manier dan ook op jou gemunt hebben. En hoe deze mensen, die jij op jouw manier tegemoet treedt, vervolgens op je reageren. Ga er maar vanuit dat hoe sterker je emotionele reactie op iemand is, hoe meer je bezig bent om jouw schaduw op deze mensen te projecteren. Hoe meer spanningen, conflicten en irritaties deze mensen ook met jou gaan krijgen. En jij verzucht: wat heeft iedereen toch tegen mij?
In onze taal ligt hierin diepe wijsheid, met spreekwoorden als ‘De pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet’ en ‘Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’.

Schaduw als bondgenoot
Je kunt je schaduw dus niet ontvluchten, hij loopt altijd achter je aan. Wel kun je je omdraaien en je schaduw aanschouwen, erkennen, vrienden met je schaduw worden en de beperkende overtuigingen hierover loslaten. Je schaduw kan je ook helpen en zo je bondgenoot worden.
Bijvoorbeeld: Je boosheid onderdrukken resulteert in ingehouden woede, wat als vervorming naar buiten komt in irritatie, verwijten, sarcasme, cynisme en vermijding. Wanneer je boze gevoelens wel op tijd uitdrukt, helpt dit je bijvoorbeeld op tijd je grenzen aan te geven.

Omarmen en transformeren
Natuurlijk hebben we allemaal onze verwondingen opgelopen in het leven. In onze wieg werden we al bestempeld tot een van die, of juist van die, en werden we niet gezien als het unieke wezen dat we in feite zijn. Daarna kregen we voortdurend te horen:

Gedraag je zoals het hoort!
Doe normaal!

Ieder van ons heeft geleerd zich te conformeren en de eigen unieke kwaliteiten te verstoppen.

Iedereen draagt ook zijn eigen persoonlijke kruis. Soms groot, soms klein, maar dat maakt niet uit. Pijn is absoluut en komt naar draagkracht, overeenkomstig naar wat jouw schouders kunnen dragen en welke levenslessen je komt leren.

Als je leiding wenst te nemen over je bestaan, zal je om te beginnen moeten onderkennen dat jij delen van jouzelf onderweg hebt kwijtgeraakt, dat er gaten zijn geslagen in jouw bestaan. Vervolgens dien je te zien hoezeer je daar in het hier en nu nog steeds door bepaald wordt. En dan komt het belangrijkste en het moeilijkste: wat ga je ermee doen? Ga je jouw kruis zelf dragen , hem omarmen of schuif je hem af op je ouders, je familie, je buren, je collega’s en je bazen?

Emoties transformeren
De oude boze, verdrietige en angstige gevoelens willen uitgedrukt worden, gevoeld worden. Emoties transformeren wanneer ze geuit worden: ze veranderen in levenslust, creativiteit, helderheid, heelheid, vreugde en vergeving. Wanneer emoties niet geuit worden, bevriezen ze als het ware in het lichaam. Dit kan een oorzaak zijn van pijn en ziekten.
Natuurlijk adviseer ik je naar de dokter te gaan, wanneer je je zorgen maakt over je gezondheid. We hebben geweldige dingen ontdekt in de reguliere geneeskunde, waarvan we dagelijks profijt hebben bij de symptoombestrijding van ziekten.  Daar is juist de westerse medische wetenschap sterk in. Laten we dat ook koesteren en intussen onze zoektocht richten op de emotionele oorzaak.

Wanneer je dus naar de oorzaak wilt bewegen en aan transformatie wilt werken, meer levenslust wilt voelen of andere schatten wilt vergaren, is het zaak om je ‘bevroren emoties’ in beweging te zetten en te uiten. In een therapeutische omgeving kan je dat op een veilige manier doen.

Je lot transformeren
En als je je kruis gaat dragen, kan je de volgende stap nemen: door je wonden heen kun je creatief worden. Misschien juist dankzij die verwondingen. Als je daartoe in staat bent, ben je geen slachtoffer meer van jouw lot, maar geef je er betekenis aan. Je geeft als het ware een plot aan jouw lot, een creatief en inspirerend plot. Precies zoals een oester zijn parels vormt: daar waar de schelp beschadigd is. Zou het zo kunnen zijn dat parels daarom in sommige culturen gezien worden als gestolde tranen?

Coaching en therapie
Om verantwoordelijkheid te nemen voor onze dromen, te zijn wie we werkelijk zijn, mogen we eerst met onszelf en ons verleden in het reine komen. Te voelen, te uiten en te vergeven, en zo te helen wat er nog te helen is.
De persoonlijke groeibeweging, die in de jaren 60 ingezet is, biedt daar in deze tijd alle mogelijkheden toe. Het feit dat deze beweging sindsdien zelf ook onverminderd doorgegroeid is, geeft aan dat er een grote behoefte aan is.
Het wordt in onze samenleving steeds meer geaccepteerd begeleiding te zoeken in je leven en in je werk, en het persoonlijke werk te doen, dat je te doen hebt.

Wil jij dit ook? Met liefde heet ik je welkom in mijn praktijk.

Kijk eens vrijblijvend op mijn website: www.simplybee.nl  of maak een afspraak: 06 494 000 33.

[Bronnen: Gedicht: Marianne Williamson, return to love, voorgedragen door Nelson Mandela tijdens zijn inauguratie. Tekst gedeeltelijk geïnspireerd door: Het licht en de korenmaat, je ziel als werkgever – H. Wopereis.

Dat heb ik weer!

Dat heb ik weer!

Dat heb ik weer! Wat heeft iedereen tegen mij? Ken je dat gevoel? Soms wil je je zielig voelen, of anderen de schuld geven. Best voorstelbaar, want dan hoef je zelf niets te doen.

“Wat is jouw verantwoordelijkheid?”
Oftewel, hoe heb je deze situatie gecreëerd? In mijn opleiding als coach en therapeut was dit een gevleugelde uitdrukking. Dagelijks komt het thema op mijn pad, zowel in mijn praktijk als in mijn dagelijks leven.
Ik vond het ook best gemakkelijk om iemand anders de schuld te geven. Dan hoefde ik niet naar mijn eigen shit te kijken. Of ik ontnam onbewust anderen hun verantwoordelijkheid, door voor hen te gaan zorgen, dingen in te vullen. Een manier om niet voor mijzelf te zorgen.

Ik had er lef en veiligheid voor nodig om het concept ‘eigen verantwoordelijkheid’ volledig toe te passen. Soms ging dat gemakkelijk, vaak niet zonder slag of stoot. Nog word ik iedere dag uitgenodigd om het te blijven doen. En het levert me zoveel op, dat ik het ieder ander gun en het met liefde doorgeef.

Wat is eigen verantwoordelijkheid?
Eigen verantwoordelijkheid wordt nog al eens eenzijdig begrepen als ‘eigen schuld, dikke bult’.

Laten we eerst eens naar de positieve kant van eigen verantwoordelijkheid kijken: Als je zelf niets aan je problemen kunt doen, geef je je kracht weg en leg je de verantwoordelijkheid voor jouw geluk bij een ander. Een ander kan jouw problemen niet oplossen. Een ander kan jou gelukkig ook niet boos, angstig, verdrietig of gelukkig maken; die keuze maak je uiteindelijk altijd zelf. Dus beschik je over je eigen kracht.

De ander kan wel peuteren in een emotionele wond die nog niet is geheeld, waardoor je getriggerd wordt en reageert zoals je reageert. Het blijft jouw wond. Die is er om zichtbaar te worden, zodat deze geheeld kan worden. En als je dat gedaan hebt, kan je makkelijker kiezen om anders te reageren.

Niemand – behalve jijzelf – maakt de keuze van de inzet van  jouw eigenschappen, gedrag en ervaringen en jouw geluk hangt niet af van de ander. Omdat je over een vrije wil beschikt.

Door je eigen verantwoordelijkheid te aanvaarden en te nemen, neem je het stuur van je leven weer in eigen handen.
Eigen verantwoordelijkheid is volgens mij dan ook:

De mate waarin je jouw eigenschappen, gedrag en ervaringen in eigendom neemt = eigen verantwoordelijkheid

Wat doe je met je pijn? 
Als je je verantwoordelijkheid wilt nemen, zal je om te beginnen moeten onderkennen dat je delen van jouzelf onderweg bent kwijtgeraakt, dat er gaten zijn geslagen in jouw bestaan. Vervolgens dien je te zien hoezeer je daar in het hier en nu nog steeds door bepaald wordt. En dan komt het belangrijkste en het moeilijkste: wat ga je ermee doen? Ga je jouw kruis zelf dragen , hem omarmen of schuif je hem af op je ouders, je familie, je buren, je collega’s en je bazen?

Wil je dit niet weten? Het is je goed recht, even goede vrienden. Je kunt stoppen met lezen en deel twee: Hoe creëer ik mijn leven? achterwege laten.

Toch verder lezen? Oeps. Dat betekent dat je niet meer kunt zeggen dat je het niet wist…