Niet-eigen energie, entiteiten

by admin | May 2, 2017 | Verhalen uit de praktijk

Elk verhaal is anoniem en met toestemming van de klant geplaatst. Ik deel dit om de lading/het taboe/de drempel die hierop ligt, te verkleinen: om aan jezelf te werken, op ontastbare dingen en dingen die je niet met je verstand kunt bevatten. En om het begrip hiervan te vergroten. Omdat het krachtig voelt als je je kwetsbaar opstelt en jezelf heelt. Dus ook om je te inspireren tot meer bewustwording en heling. Iedereen heeft immers een beerput. Het schoonmaken ervan levert je meer ruimte op om vrijuit en gelukkig(er) te leven.

Niet-eigen energie, entiteiten

In deze sessie maak ik gebruik van de magische beleving van de cliënt. Je hebt daar niet veel voor nodig; open staan voor het onbekende is voldoende. Niet iedereen is hiervan en/of hiermee gediend. Elke sessie is afgestemd op de persoon, en er zijn altijd diverse ingangen om een patroon te ontrafelen. Welke werkvorm van therapie ook gekozen wordt; het is essentieel dat je bewust bent van je lichaamsgevoel. Wanneer een cliënt weinig of geen contact (meer) heeft met zijn of haar lichaam, werken we daar eerst aan. Aangezien de cliënt open staat voor magische ervaringen en hij een goed contact heeft met zijn lichaamsgevoel, stel ik voor dat we zijn aura gaan onderzoeken. Zo kan hij onderzoeken wat hem opvalt in zijn energie, in verband met hetgeen hij verteld heeft. Hij gaat akkoord.

Dit verhaal over entiteiten is overigens een onderdeel van een andere sessie, waarbij de cliënt wil werken aan het loskomen van het verstrikt raken in zijn emoties. In trance onderzoekt hij zijn aura, de energie rondom hem. Hij schoont in deze sessie zijn energie op en werkt diverse dingen uit met zijn vierjarige ik en met zijn moeder. Dit is uitgewerkt in het artikel ‘verstrikt in emoties’. De cliënt komt na dit voortraject niet moe over en ik besluit hem in dezelfde sessie te laten onderzoeken of hij niet-eigen energieën bij zich draagt.

De oorspronkelijke aanleiding voor de komst van deze cliënt, was namelijk omdat hij vermoedde dat hij een entiteit bij zich had (zijn overleden vader), welke nu niet helpend werkt in zijn proces.

Er valt de cliënt in eerste instantie niets op in zijn energie, wat erop zou kunnen wijzen dat hij niet-eigen energie bij zich heeft. Ik laat hem met zilverwit licht een sneetje maken in zijn nek en we kijken wat er uit komt. Er zit een soort flexibele tong bij zijn nek, die rustig voelt. Het blijkt niet van hem te zijn. Ik vraag hem om het uit zijn nek te halen met de handschoen van zilverwit licht, voor verder onderzoek. Nu schiet de cliënt alle kanten op van de pijn, want het blijkt een stuk langer te zijn en het heeft zich vastgebeten in zijn rechter achilleshiel en als hij hem lostrekt, bijt hij zich vast in zijn rechter pols en bijt voor zijn gevoel zowat zijn rechterhand eraf. De bijter wijst hem erop, dat hij niet vooruit komt en zichzelf onthandt, door louter rationeel handelen (rechts staat voor ratio). Hij slaagt erin de lange vorm los te halen en in een virtuele glazen bak te doen met een deksel erop. De bijter is echter in zijn lichaam los gescheurd en heeft zijn pols nog stevig vast. Zijn handen zien er verkrampt uit. Met al zijn liefde en attributen uit zijn virtuele kist (uit eerdere sessies) krijgt hij de bijter los en deze verplaatst zich naar zijn
kist.

Dit stuk hoort nog bij hem. Het is nu meer een symbool geworden en staat los van de rest dat hij losgetrokken heeft. Hij bewaart het, omdat het hem nog belangrijke lessen kan leren over zijn eigen saboteurs. Elke tand is tegelijkertijd een diamant. De bijter heeft een functie; hij zal bijten wanneer dit nodig is. Ik vraag hem of dit pijn moet doen, of dat het ook met zachtheid kan. De cliënt lacht; het zal zacht beginnen en wanneer nodig, harder. Ik vraag of de kattenoog hem wellicht kan helpen om dit te voorkomen, zodat hij op tijd ziet wat er aan de hand is. Een kat staat namelijk voor eigenliefde. Dit vindt de cliënt een goed idee.

We nodigen de ware vorm van de lange ‘slang’ uit. Het is inderdaad zijn vader. Bijna tegelijk verschijnt zijn neef. Deze is ook aanwezig in zijn energie, eerder gekomen dan zijn vader. Hij had een hechte band met deze neef en heeft nooit echt afscheid kunnen nemen, omdat hij zo plotseling verongelukte. Dat is de reden dat de neef nog bij hem is. De neef probeerde ook nog iets uit te werken via de cliënt, omdat hij nog niet klaar was in het leven. We werken dit uit, hij heeft een boodschap voor de cliënt. De aanhechting van deze energie voelt hij in zijn buik. Er volgt een energetische uitwisseling, aangezien de cliënt energie bij zich draagt, die bij zijn neef hoort. de cliënt krijgt een lichtend zwaard terug. Ik heb hem gevraagd wat het doet en het helpt hem voorwaarts te gaan in het leven, knopen door te hakken. Dit zwaard plaatst hij aan de voorkant, van zijn basis tot zijn kruin.

Zodra alles uitgewerkt is, kan de cliënt nu alsnog afscheid van hem nemen, dit is zeer emotioneel. Zijn neef gaat op eigen kracht naar het licht.

Zijn vader is er ook nog. Hij heeft aangehaakt op de behoefte aan erkenning en hulp bij de cliënt en wilde ook echt helpen, Hij deed dit op de manier die hem bekend is, via de ratio. De cliënt heeft inmiddels geleerd dat het ook anders kan en zijn vader houdt hem hierin per ongeluk tegen. Ze begrijpen het allebei en er volgt weer een energetische uitwisseling. Zijn vader geeft hem een applaus hiervoor.

De cliënt krijgt een horizontale kattenoog die hij op de andere kattenoog plaatst. Deze staat voor horizontale verbinding. Zo kan hij gemakkelijker en liefdevoller in verbinding blijven met zijn omgeving. Zijn vader is trots op zijn zoon. De cliënt begeleidt hem naar het licht en neemt afscheid. Ik trek de ingang naar het licht energetisch dicht en laat de cliënt de plekken op zijn lichaam helen, waar de aanhechtingen zaten.

De cliënt zijn aura voelt nu fijn aan. Hij ervaart een koker van energie om hem heen die niet langer opstroopt bij zijn voeten (dit bleek uit het eerste deel van zijn sessie, beschreven in een ander artikel) en open is aan beiden kanten. Het voelt schoon, licht en open. Ik herinner de cliënt aan de inzichten en de herwonnen krachten en breng hem terug in het hier en nu.

Resultaat

Wat veranderd is in de tijd na de sessie, is o.a. zijn relatie met zijn moeder. Veel meer diepgang en openheid. Van zijn neef heeft hij geen “last” meer, naar eigen zeggen. Zijn vader is op een gezonde manier nog wel bij hem. Bijzonder dit jaar is dat hij nu de leeftijd heeft waarop zijn vader overleed. Natuurlijk hebben andere dingen ook bijgedragen aan hoe hij inmiddels in het leven staat, maar hij kan zich deze sessie nog wel herinneren als een bijzondere beleving. De siddering die door hem heen ging bij het bevrijden van de slang staat hem nog zeer bij.

Verstrikt in emoties

by admin | May 2, 2017 | Verhalen uit de praktijk

Elk verhaal is anoniem en met toestemming van de klant geplaatst. Ik deel dit om de lading/het taboe/de drempel die hierop ligt, te verkleinen: om aan jezelf te werken, op ontastbare dingen en dingen die je niet met je verstand kunt bevatten. En om het begrip hiervan te vergroten. Omdat het krachtig voelt als je je kwetsbaar opstelt en jezelf heelt. Dus ook om je te inspireren tot meer bewustwording en heling. Iedereen heeft immers een beerput. Het schoonmaken ervan levert je meer ruimte op om vrijuit en gelukkig(er) te leven.

Verstrikt in emoties

In deze sessie maak ik gebruik van de magische beleving van de cliënt. Je hebt daar niet veel voor nodig; open staan voor het onbekende is voldoende. Niet iedereen is hiervan en/of hiermee gediend. Elke sessie is afgestemd op de persoon, en er zijn altijd diverse ingangen om een patroon te ontrafelen. Welke passende werkvorm ook wordt gekozen; het is essentieel dat je bewust bent van je lichaamsgevoel. Wanneer een cliënt weinig of geen contact (meer) heeft met zijn of haar lichaam, werken we daar eerst aan.

De cliënt is een man van 41 jaar, heeft een functie op gebied van financiën. Op zijn werk ervaart hij problemen met het uiten van zijn gevoel. Vooral bij mensen waarbij hij zich onveilig voelt. Als hij voelt dat hij de controle verliest, wordt hij emotioneel, hetgeen hij dan weer weg probeert te drukken. Daarna ontstaat er een innerlijke strijd. Hij wordt dan boos en hij ervaart geen ruimte meer voor alternatieven in het gesprek. Hij raakt verstrikt in zijn emoties. Uit het gesprek blijkt verder, dat hij vanuit zijn opvoeding niet geleerd heeft zijn gevoel te uiten.

Mijn cliënt vertelt over (on)macht, boosheid, vuur, energieverlies. Voelbaar in zijn onderbuik en bovenbuik. Zijn verhaal neemt steeds een andere wending. Ik wijs hem hier op en hij geeft aan dat hij een beetje bang is en daarom wellicht wat manipuleert. Zijn adem zit nu hoog, in zijn borst. Eerder genoemde gebeurtenissen spelen wel een rol, maar hij kan het niet in een vraag vatten. Ik vraag hem ook naar de oorspronkelijke intentie waarmee hij bij mij kwam. Hij vermoedde namelijk dat hij een entiteit bij zich had, welke niet helpend werkt in zijn huidige proces. Ook dit gevoel is weer verdwenen. Ik ervaar deze aanwezigheid ook bij hem, maar laat het rusten in het vertrouwen dat dit wel naar voren komt in de sessie, mocht dat nodig zijn. Ik weet dat de cliënt open staat voor magische ervaringen en hij heeft een goed contact met zijn lichaamsgevoel, dus ik stel hem voor dat we zijn aura gaan onderzoeken. Zo kan hij onderzoeken wat hem opvalt in zijn energie, in verband met hetgeen hij verteld heeft. Hij gaat akkoord.

In trance onderzoeken wij zijn aura, de energie rondom hem. Het valt hem op dat er energie om hem heen cirkelt, die taps toeloopt bij zijn voeten. Dit voelt voor hem niet goed, omdat de energie niet goed weg kan. Hij ervaart vieze drek in zijn energie. We laten dit in een glazen bak lopen met een zeef erboven. Er blijft een knikker met een kattenoog en een regenboogsliert op liggen; Deze legt hij apart.

Bij doorvragen ligt in de drek toch nog iets anders; een heksenbezem. Deze bezem hoort bij zijn moeder. Hij maakt een terugtrekkende beweging; zijn moeder komt nogal bedreigend over en hij voelt zich beklemd. Hij voelt zich vier jaar oud en heeft behoefte aan vertrouwen, erkenning en het uitdrukken van zijn indrukken van school. Hij voelt zich onveilig om iets nieuws te ondernemen, maar dit wordt niet onderkend door zijn moeder. Zij kan hem niet helpen zoals hij dat graag zou willen. De cliënt van nu, 41 jaar, kan hem dit vertrouwen en erkenning inmiddels zelf schenken. Hij heeft ook geleerd hoe hij zijn indrukken kan uitdrukken. Hij neemt de vierjarige op schoot en geeft het hem. Dit is een emotionele gebeurtenis. De jongen gaat stralen en voelt zich fijn. Hij maakt een hartsverbinding met hem en dan neemt hij hem op in zijn energie. Hij voelt zich goed en heeft verder niets nodig.

De cliënt beseft nu dat hij in een situatie met mensen, waarbij hij zich onveilig voelt, verbinding kan houden met zijn eigen vierjarige en met het positieve gevoel, zodat hij niet als een vierjarige met pijn hoeft te reageren. De cliënt blijkt nog lasten te dragen die bij zijn moeder horen. Er volgt een uitwisseling met zijn moeder; Hij geeft wat van haar is en krijgt een sleutel terug. Deze past op een virtuele kist in zijn buikgebied. Deze maakt hij open. Het voelt voor hem goed dat dit nu open is en hij voelt de energie stromen in zijn ruggengraat. Ik vraag hem wat hij met de sleutel gaat doen. Hij breekt hem en legt hem in de kist als aandenken.

Zijn moeder is veranderd; zij ziet er nu meer uit als een fee. De cliënt voelt compassie en wil zichzelf en zijn moeder vergeven, zegt dat hij van haar houdt. De verbinding met zijn moeder voelt nu niet meer beklemmend, maar vrij en de energie stroomt in de vorm van een acht. De cliënt vindt dit nu prettig, maar wil in het gewenningsproces nog wel een klepje behouden die hij kan bedienen, zodat hij zich wat terug kan trekken in de energie als het hem teveel wordt. Hij realiseert zich dat hij hier nog controle op wil houden en accepteert eventuele consequenties. Hij neemt afscheid van zijn moeder.

Het oog (welke na het zeven overbleef) helpt hem de dingen zuiver te zien en de regenboog staat voor zijn verbinding met de aarde en de kosmos en het stromen van de energie. Hij bewaart beide in zijn virtuele kist.

In deze sessie komt zijn overleden vader ook ter sprake, waar de energetische hulpmiddelen uit zijn kist van pas komen. Om het overzicht te behouden, heb ik dit in het artikel over ‘Niet eigen energie, entiteiten’ uitgewerkt.

In de afronding geeft de cliënt aan dat zijn aura fijn aanvoelt. Hij ervaart een koker van energie om hem heen die niet langer opstroopt bij zijn voeten en open is aan beiden kanten. Het voelt schoon, licht en open. Ik herinner de cliënt aan de inzichten en de herwonnen krachten en breng hem terug in het hier en nu.

Resultaat

Wat veranderd is in de jaren na de sessie, is o.a. de relatie met zijn moeder. Hij ervaart veel meer diepgang en openheid. De andere resultaten zijn verwant aan het tweede deel van zijn sessie, welke apart vermeld staat in het artikel over niet-eigen energie en entiteiten.

foto’s: Pixabay

Masker

by admin | Mar 17, 2017 | Verhalen uit de praktijk

Elk verhaal is anoniem en met toestemming van de klant geplaatst. Ik deel dit om de lading/het taboe/de drempel die hierop ligt, te verkleinen: om aan jezelf te werken, op ontastbare dingen en dingen die je niet met je verstand kunt bevatten. En om het begrip hiervan te vergroten. Omdat het krachtig voelt als je je kwetsbaar opstelt en jezelf heelt. Dus ook om je te inspireren tot meer bewustwording en heling. Iedereen heeft immers een beerput. Het schoonmaken ervan levert je meer ruimte op om vrijuit en gelukkig(er) te leven.

Masker
Ze droeg nog een masker. Een verzonnen masker. Dit masker bestond uit mist. Een mist tussen haar en de buitenwereld. Zo konden anderen haar niet goed zien.

Zelfs naar zichzelf had ze ooit een mist opgetrokken, zodat ze de pijn die ze diep in zichzelf droeg, niet hoefde te zien. Tot haar dertigste was zij zich niet bewust hiervan (nu 47). In haar omgeving begonnen mensen belemmerende patronen te onderzoeken en zij voelde een groot verlangen om ook zichzelf beter te ervaren.

En zo begon zij haar binnenwereld te verkennen. Jaren verstreken. De mist naar buiten bleef, wel onbewust. Deze mist voelde veilig, want achter deze mist kon zij veilig naar binnen keren en haar eigen waarheid onderzoeken. Zonder dat anderen het zagen. Want als anderen het eerst zouden zien, schrok ze. Ze wist dan niet of het waar was voor haar. Of ze wel kon houden van hetgeen ze nog mocht ontdekken in zichzelf. Bang voor het oordeel van anderen op iets wat ze zelf nog niet gezien had. Bang voor haar eigen schaduw. Ze wilde eerst veiligheid binnen zichzelf. Het masker heeft jaren zijn dienst bewezen.
Ze leerde zichzelf zien en de sluiers naar binnen verdwenen. De mist naar buiten werd ongemerkt dunner.

Naast het verlangen om onzichtbaar te zijn, voelde zij een verlangen om hier te doen wat ze leuk vindt en waar ze goed in is. Haar talenten en passie te leven. Best onhandig met die mist; hoe veel deze mist ook bracht, talenten en passie bleven ook mistig voor anderen. Men kon deze kwaliteiten niet duidelijk zien. En zelf zag zij de wereld ook niet duidelijk door de mist. Ze besloot zichzelf meer te laten zien, de mist op te trekken. De wereld zag haar beter en zij zag de wereld ook beter. Haar dromen kregen vastere vorm. Best eng. Ze riep regelmatig andere bekende patronen in het leven, als haar dromerigheid, eten, uitstelgedrag, facebook en andere afleidingsmanoeuvres, zelfs onder het mom van ontwikkeling en heling.
Allemaal mistflarden. Want ja. Er kwam in haar ogen ook opeens van alles op haar af. Waar ze geen controle over heeft. Bang om te ontvangen, overweldigd te worden .
De mist leek ook alle prikkels van buiten weg te houden. Het gaf de illusie van veiligheid. Kon altijd nog even opgeroepen worden. Met de mist leek het alsof zij niet werd overweldigd en hoefde zij ook geen gezichtsverlies te lijden, mochten haar plannen niet lukken. Dus dat project stelde ze nog even uit, komt wel. De beoogde omzet was een richtlijn. Ze wilde wel volle workshops en ze wilde geen volle workshops. Bang dat het te groot was voor haar of dat ze door de mand zou vallen en iedereen zou zien dat ze nog niet goed genoeg was. Of dat het niet zou lukken om de workshop vol te krijgen. Dat soort dingen.

Ze was zich intussen jaren bewust van wat ze deed. Ze had zichzelf zo gemist. Ze (be)miste haar doel. Ze had inmiddels een solide basis. Maar in de mist ga je niet hard rijden.
Dit is een deel van haar weg geweest en al haar ervaringen hebben haar gevormd tot de vrouw wie ze nu is.

Gisteren tijdens een sessie werd het zo zichtbaar dat zij er niet langer voor wilde vluchten.

Ze weet hoe het voor haar werkt. Als het eng is, gaat ze naar binnen en naar beneden. Voelt, ziet en hoort zij haar angst en alles wat daar onder zit. Haar guts, haar eigen bron. Ze voelt haar grenzen, is ontvankelijk en aanwezig. Van daaruit kan ze in actie komen. Iedereen mag het zien. Ze mag ook om hulp vragen. Ze hoeft het niet meer alleen te doen. Dat heeft ze allemaal geleerd. Niet bang van zichzelf en niet van de buitenwereld.

Het masker, de mist, is niet meer nodig. Ook niet als backup.
Het is tijd om haar licht onverdund en zichtbaar laten schijnen.
Niet groter, niet kleiner, gewoon zoals het is.
Die vrouw?
Dat ben ik.