by admin | Jan 21, 2018 | Artikelen persoonlijke ontwikkeling, Verhalen uit de praktijk
Simply Bee. Die naam draagt mijn onderneming niet per toeval. Het is mijn levensles. Om hier simpelweg te zijn. In een staat van simpelweg zijn is er weinig controle of moeten, zodat de magie van het leven ruim baan heeft zich naar vol potentieel te ontvouwen. En te manifesteren. Ik heb heel veel stappen hierin gezet en ben nog altijd op ontdekkingstocht. Deze darkness retreat is een van die stappen. Wel een stap naar diepe lagen van mijn ziel.
Met de bezielde, magische, speelse en liefdevolle begeleiding van Tao trainers Inge Maassen en Barry Spendlove en innerlijk verzorging door Sonja Zonneveld, the best kitchen chef ever. Een diepe dankbare buiging voor deze mensen en hun onpeilbare kennis en liefde voor hun vak en liefde voor alles.
Je kunt op internet van alles vinden over het nut en het effect van Darkness Retreats. Ik had een sterk verlangen om dit te doen en wist van tevoren niet waarom. Ik wist wel dat 1 tot 3 dagen voor mij niet genoeg zou zijn. Ik wilde minstens een week, om diep met mijn lichaam en geest in het donker te kunnen zakken.
Een soort van Dating in the dark… Een ultieme date met mijzelf, wel te verstaan.
De aankomst
De grote boerderij blijkt bij aankomst al volledig geblindeerd. Verse lucht wordt van onder het huis naar boven gebracht via een ventilatiesysteem. Er komen tijdens de retreat in totaal twaalf mensen in het huis, waaronder ook de twee bewoners en twee trainers. De kokkin verblijft tijdens de retreat in een apart gedeelte, naast het huis.
Als ik binnenkom, is er kaarslicht in het huis. Ik voel mij ongemakkelijk en gespannen, het voelt alsof ik regelrecht mijn graftombe inloop. De ontvangst is warm en liefdevol en ik krijg een plek aangewezen en het advies om alvast te oefenen met de weg vinden op de tast. Straks zal alles in het op de tast gebeuren. Douchen, slapen, mediteren, trap op en af, poepen en plassen en billen afvegen en eten. Alles op de tast. En voornamelijk in stilte, dicht bij jezelf. Ik vraag me af waar ik aan begonnen ben. Een week lang lijkt opeens eeuwig.
De eerste ceremonies zijn bedoeld om ons voor te bereiden op het donker. Chi Gong oefeningen, een persoonlijke ceremonie met de natuur, een meditatie en het verbranden van wat we vrij willen laten.
Ik merk dat ik op de automatische piloot ga, ik wist niet dat ik dit echt spannend zou vinden. Het is opeens best een ding. Binnen blazen we, na elke uitgesproken intentie een kaars uit. De laatste kaars doen we met zijn allen.
En dan is het zwart
En stil.
Ogen open en ogen dicht: maakt niet uit. Even zwart.
Het is inmiddels laat en ik vind in 1 keer mijn bed. Ik ga slapen en de volgende dag ervaar ik als pittig. Ik weet niet wat te doen. Ik weet niet wanneer we bij elkaar komen voor meditatie, voor eten. Alleen dat ik een klankschaal zal horen wanneer het zover is. Zal ik gaan douchen of niet. Of maar even wachten. Ga ik me haasten, of juist onthaasten. Mijn eigen ding alvast ontdekken of kijken wat er gebeurt. Het maakt niet uit waar ik sta of zit of lig; alles even zwart. Ik voel frustratie en wil controle. Mijn gedachten hebben de vrije loop, wat een drukte is het eigenlijk in mijn hoofd. Er is geen afleiding, ik kan alleen naar binnen keren. Dus besluit ik in een luie stoel plaats te nemen en in het niets te staren. Er is iemand in het huis die snel loopt, pijnlijk hard met haar hoofd tegen muren aanloopt en aangeeft dat haar innerlijk kompas niet werkt. Ik word nieuwsgierig en besluit tegelijk dat ik me er niet mee moet bemoeien, anders zou ze wel naast me zitten. Wat enkele seconden later ook gebeurt, ze komt naast me zitten. In dat enorme huis met twaalf mensen… Ik herken haar aan haar ademhaling. Omdat ik deze gebeurtenis zo frappant vind, praat ik toch even kort met haar en we trekken beiden onze les uit dit gesprek. Haar penetrerende aanwezigheid die week, de moeite die zij lijkt te hebben om het leven in overgave te ontvangen en fysiek haar lessen aangereikt krijgt, spiegelen mijn eigen uitdagingen en lessen. In gewoon Nederlands: ik vond haar rete irritant en was haar tegelijk innig dankbaar. Mede door haar, richtte ik mijn zintuigen steeds weer en steeds dieper naar binnen.
Die eerste dag was dus wel heel erg wennen voor mij. Wanneer ik in een luie stoel zit te staren, roep ik vanuit mijn ziel de hulp in van een van mijn dierbare vriendinnen. Zij is iemand die de weg goed kent in donkere lagen van de ziel en we hadden afgesproken dat ik een beroep op haar mocht doen. En even terzijde dit: met haar waren nog vele andere dierbare vrienden en familie met mij. Vrienden die me in de nacht in hun dromen opzochten, of overdag in hun hart of gedachten hielden, een kaarsje voor mij brandden of in meditatie op bezoek kwamen. Ik voel mij hier zeer bevoorrecht in, ik heb mijn dierbaren allemaal gevoeld en voel mij hier enorm dankbaar voor.
Terug naar de stoel… de vriendin verschijnt meteen en geeft me een tip: diep en rustig ademen. Dan verandert ze in een wormgat – een doorgang. Geen flauw benul waar ik terecht ben gekomen, ik zit ergens tussen de sterren en tegelijk in mijn eigen lichaam op de stoel. In ieder geval voel ik mij rustig worden van binnen en vanaf dat moment wordt het gemakkelijker en zachter.
Licht in het donker
Er is veel te zien in het donker. De hele week zie ik namelijk overal wormgaten, zwarte gaten, de kosmos, de katten die normaal gesproken in dat huis wonen, dieren en andere wezens, repeterende en kaleidoscopische vormen, natuurlandschappen, overhangende obstakels (waar ik gek genoeg soms voor bukte), een glimp van het energielichaam van een deelnemer en op het laatst flikkerende lichten. Als ik me daardoor onderweg door het huis laat afleiden, of als ik niet bewust aanwezig ben (in gedachten in de toekomst of verleden), raak ik direct de weg kwijt en snap ik niets van waar ik ben. Alles is dan een raadsel. Dus dat is een mooie oefening om bewust aanwezig te zijn en voor het dromen een stoel of een bed op te zoeken.
En het eten. Het is werkelijk orgastisch om te eten. Mijn zintuigen staan op scherp en de kok weet mij elke dag te ontroeren met haar afgestemde maaltijden. Ze kookt veganistisch biologisch en laat zich leiden door haar intuitie. De tranen rollen af en toe over mijn wangen van zintuiglijk genot en ik verhef haar in stilte tot mijn persoonlijke heldin en sluit haar in mijn hart. Elke dag vouw ik hartjes van mijn zilverpapier voor haar. Geen idee of het op een hart lijkt natuurlijk, maakt mij ook niets uit. Het is een feest om te ontdekken wat voor verrassingen ik vind op mijn borden. Ik eet de hele week alles met mijn vingers.
Ontdekkingen
Gaandeweg ontdek ik dat ik steeds stiller wordt van binnen en steeds zachter wordt naar mijzelf. Mijn lichaam is de eerste dagen aan het ontgiften door het gezonde eten, de dagelijkse taoistische oefeningen en het donker. Tijdens de meditaties ervaar ik een sterke verbinding met de elementen binnen en buiten mij. Luisteren naar Barry is dan ook een feest; zijn Wales’ accent en mooie stem klinkt als een rijk gedicht waar mijn lichaam en geest zich mee voedt. Ook Inge neemt ons mee op magische reizen en ik weet soms gewoon niet waar ik het heb van geluk. Er zijn ook gevoelens van onweten, frustratie en verdriet. Ze zijn er in het NU, en dan is er weer iets anders, in het volgende moment. Er zit weinig lading of oordeel op in het donker, ervaar ik. Ik vergeef mijzelf op diep niveau voor pijnen die ik bij mijzelf en anderen heb veroorzaakt. Soms lig ik een tijdje te trillen, omdat mijn lichaam iets loslaat. Ik laat het gebeuren. Ik krijg ingevingen en plannen die op zich niet zo groots zijn, maar heel groots voelen en waar ik blij van word. Ik schrijf ze op en ben benieuwd of ik het later terug kan lezen. Ik realiseer me hoe rijk ik ben en ook hoe eng ik het vind om voor mijn persoonlijke behoeften op te komen. Zo snak ik later in de week naar een massage, maar vind het enorm spannend om dat te vragen, omdat ik ervan uitga dat iedereen daar voor zichzelf is. Ik doe het wel, voor de meditatie, met het gevoel dat alleen al het uitspreken van deze behoefte bevredigend is. Nog voor mijn vraag goed en wel bibberend uit mijn mond is gekomen, krijg ik vier gulle aanbiedingen van deelnemers en begint de persoon naast mij spontaan mijn rug te masseren. Het blijkt dat bijna alle deelnemers gepassioneerde lichaamswerkers zijn in het dagelijks leven. Ik heb mij vervolgens vier keer laten masseren en heb zelf ook gemasseerd. Wat een verrijking van mijn ervaring om dat in het donker te ontvangen en te delen.
Ik merk dat ik het erg fijn vind om zo dicht bij mezelf te zijn. Wanneer alles wat ik doe en ervaar zo goed voelt voor mijzelf, ontvouwt alles zich in afstemming met mijzelf en mijn omgeving. Niets egoistisch aan, iedereen blij. Af en toe wissel ik gedachten uit met iemand en dan voel ik mijn hoofd vollopen. Wat is het dan lekker om weer stil te zijn, gewoon zijn. Samen en alleen. Ik krijg zelfs enorme lol met mijzelf en schiet soms hardop in de lach. Tijdens de meditaties ben ik langzaam veranderd in een energetische draak en heb ik met veel details een energetische penis gekregen. Ik ben er zo verguld mee dat ik er energetisch mee over de gangen loop te zwaffelen en helikopteren en magische reizen maak als draak.
Mijn kamergenoot en ik kunnen het erg goed vinden met elkaar. In stilte, in kinderlijke vreugde en onschuld, tijdens een massage, het uitwisselen van kwetsbaarheden en het samen zingen van het lied van de Fabeltjeskrant.
Terug naar het licht
Enfin, ik wil nog wel langer in het donker. Het voelt fijn en intens. Ik zie en voel mijn eigen licht en kern en ben dikke vrienden met mijzelf. Voel een versterkte verbinding met natuur en bovennatuur in en om mij heen. Heb het belang en genot van het NU en het bewegen vanuit mijn eigen kern ervaren. Ik heb doorvoelde voornemens en ik vind het fijn om mij zorgvuldig en bewust voort te bewegen. En ik voel ook dat ik het veilig vind in het donker; baarmoederlijk, onzichtbaar en doods.
Doe mij nog maar een week… Wil ik er wel zijn dan? Soms wil ik elders zijn, maar mijn verlangen om hier simpelweg te zijn met alles wat ik heb, is groter. Het vermogen om te reizen naar andere dimensies kan ik ook hier inzetten, ten behoeve van mijzelf en mijn omgeving. In mijn lijf, met mijn lijf en in mijn leven. Ik wil. Ik doe het. Ik doe mee, door simpelweg te zijn met alles wat ik heb en ben. En ik voel me tegelijk verlegen om weer in het licht te komen en weer zichtbaar te zijn.
De laatste dag bouwen we het licht met elkaar weer langzaam op. Kaars voor kaars en dan het buitenlicht. Wat is het overweldigend, ik voel mij als een pasgeboren baby. De natuur is magisch; alles vibreert en de kleuren, geuren en geluiden voelen intens. Dit blijft nog een paar dagen. Ben blij om mijn naasten weer lijfelijk te ontmoeten. Ik heb de eerste dagen nog de neiging om mij terug te trekken, te cocoonen en het duurt even lang totdat ik daadwerkelijk terugkeer in het licht, mijn ruimte weer inneem. En de woorden vind voor dit avontuur.
Net terug in het licht:
vers uit de darkness retreat
by admin | May 2, 2017 | Verhalen uit de praktijk
Elk verhaal is anoniem en met toestemming van de klant geplaatst. Ik deel dit om de lading/het taboe/de drempel die hierop ligt, te verkleinen: om aan jezelf te werken, op ontastbare dingen en dingen die je niet met je verstand kunt bevatten. En om het begrip hiervan te vergroten. Omdat het krachtig voelt als je je kwetsbaar opstelt en jezelf heelt. Dus ook om je te inspireren tot meer bewustwording en heling. Iedereen heeft immers een beerput. Het schoonmaken ervan levert je meer ruimte op om vrijuit en gelukkig(er) te leven.
Niet-eigen energie, entiteiten
In deze sessie maak ik gebruik van de magische beleving van de cliënt. Je hebt daar niet veel voor nodig; open staan voor het onbekende is voldoende. Niet iedereen is hiervan en/of hiermee gediend. Elke sessie is afgestemd op de persoon, en er zijn altijd diverse ingangen om een patroon te ontrafelen. Welke werkvorm van therapie ook gekozen wordt; het is essentieel dat je bewust bent van je lichaamsgevoel. Wanneer een cliënt weinig of geen contact (meer) heeft met zijn of haar lichaam, werken we daar eerst aan. Aangezien de cliënt open staat voor magische ervaringen en hij een goed contact heeft met zijn lichaamsgevoel, stel ik voor dat we zijn aura gaan onderzoeken. Zo kan hij onderzoeken wat hem opvalt in zijn energie, in verband met hetgeen hij verteld heeft. Hij gaat akkoord.
Dit verhaal over entiteiten is overigens een onderdeel van een andere sessie, waarbij de cliënt wil werken aan het loskomen van het verstrikt raken in zijn emoties. In trance onderzoekt hij zijn aura, de energie rondom hem. Hij schoont in deze sessie zijn energie op en werkt diverse dingen uit met zijn vierjarige ik en met zijn moeder. Dit is uitgewerkt in het artikel ‘verstrikt in emoties’. De cliënt komt na dit voortraject niet moe over en ik besluit hem in dezelfde sessie te laten onderzoeken of hij niet-eigen energieën bij zich draagt.
De oorspronkelijke aanleiding voor de komst van deze cliënt, was namelijk omdat hij vermoedde dat hij een entiteit bij zich had (zijn overleden vader), welke nu niet helpend werkt in zijn proces.
Er valt de cliënt in eerste instantie niets op in zijn energie, wat erop zou kunnen wijzen dat hij niet-eigen energie bij zich heeft. Ik laat hem met zilverwit licht een sneetje maken in zijn nek en we kijken wat er uit komt. Er zit een soort flexibele tong bij zijn nek, die rustig voelt. Het blijkt niet van hem te zijn. Ik vraag hem om het uit zijn nek te halen met de handschoen van zilverwit licht, voor verder onderzoek. Nu schiet de cliënt alle kanten op van de pijn, want het blijkt een stuk langer te zijn en het heeft zich vastgebeten in zijn rechter achilleshiel en als hij hem lostrekt, bijt hij zich vast in zijn rechter pols en bijt voor zijn gevoel zowat zijn rechterhand eraf. De bijter wijst hem erop, dat hij niet vooruit komt en zichzelf onthandt, door louter rationeel handelen (rechts staat voor ratio). Hij slaagt erin de lange vorm los te halen en in een virtuele glazen bak te doen met een deksel erop. De bijter is echter in zijn lichaam los gescheurd en heeft zijn pols nog stevig vast. Zijn handen zien er verkrampt uit. Met al zijn liefde en attributen uit zijn virtuele kist (uit eerdere sessies) krijgt hij de bijter los en deze verplaatst zich naar zijn
kist.
Dit stuk hoort nog bij hem. Het is nu meer een symbool geworden en staat los van de rest dat hij losgetrokken heeft. Hij bewaart het, omdat het hem nog belangrijke lessen kan leren over zijn eigen saboteurs. Elke tand is tegelijkertijd een diamant. De bijter heeft een functie; hij zal bijten wanneer dit nodig is. Ik vraag hem of dit pijn moet doen, of dat het ook met zachtheid kan. De cliënt lacht; het zal zacht beginnen en wanneer nodig, harder. Ik vraag of de kattenoog hem wellicht kan helpen om dit te voorkomen, zodat hij op tijd ziet wat er aan de hand is. Een kat staat namelijk voor eigenliefde. Dit vindt de cliënt een goed idee.
We nodigen de ware vorm van de lange ‘slang’ uit. Het is inderdaad zijn vader. Bijna tegelijk verschijnt zijn neef. Deze is ook aanwezig in zijn energie, eerder gekomen dan zijn vader. Hij had een hechte band met deze neef en heeft nooit echt afscheid kunnen nemen, omdat hij zo plotseling verongelukte. Dat is de reden dat de neef nog bij hem is. De neef probeerde ook nog iets uit te werken via de cliënt, omdat hij nog niet klaar was in het leven. We werken dit uit, hij heeft een boodschap voor de cliënt. De aanhechting van deze energie voelt hij in zijn buik. Er volgt een energetische uitwisseling, aangezien de cliënt energie bij zich draagt, die bij zijn neef hoort. de cliënt krijgt een lichtend zwaard terug. Ik heb hem gevraagd wat het doet en het helpt hem voorwaarts te gaan in het leven, knopen door te hakken. Dit zwaard plaatst hij aan de voorkant, van zijn basis tot zijn kruin.
Zodra alles uitgewerkt is, kan de cliënt nu alsnog afscheid van hem nemen, dit is zeer emotioneel. Zijn neef gaat op eigen kracht naar het licht.
Zijn vader is er ook nog. Hij heeft aangehaakt op de behoefte aan erkenning en hulp bij de cliënt en wilde ook echt helpen, Hij deed dit op de manier die hem bekend is, via de ratio. De cliënt heeft inmiddels geleerd dat het ook anders kan en zijn vader houdt hem hierin per ongeluk tegen. Ze begrijpen het allebei en er volgt weer een energetische uitwisseling. Zijn vader geeft hem een applaus hiervoor.
De cliënt krijgt een horizontale kattenoog die hij op de andere kattenoog plaatst. Deze staat voor horizontale verbinding. Zo kan hij gemakkelijker en liefdevoller in verbinding blijven met zijn omgeving. Zijn vader is trots op zijn zoon. De cliënt begeleidt hem naar het licht en neemt afscheid. Ik trek de ingang naar het licht energetisch dicht en laat de cliënt de plekken op zijn lichaam helen, waar de aanhechtingen zaten.
De cliënt zijn aura voelt nu fijn aan. Hij ervaart een koker van energie om hem heen die niet langer opstroopt bij zijn voeten (dit bleek uit het eerste deel van zijn sessie, beschreven in een ander artikel) en open is aan beiden kanten. Het voelt schoon, licht en open. Ik herinner de cliënt aan de inzichten en de herwonnen krachten en breng hem terug in het hier en nu.
Resultaat
Wat veranderd is in de tijd na de sessie, is o.a. zijn relatie met zijn moeder. Veel meer diepgang en openheid. Van zijn neef heeft hij geen “last” meer, naar eigen zeggen. Zijn vader is op een gezonde manier nog wel bij hem. Bijzonder dit jaar is dat hij nu de leeftijd heeft waarop zijn vader overleed. Natuurlijk hebben andere dingen ook bijgedragen aan hoe hij inmiddels in het leven staat, maar hij kan zich deze sessie nog wel herinneren als een bijzondere beleving. De siddering die door hem heen ging bij het bevrijden van de slang staat hem nog zeer bij.
by admin | May 2, 2017 | Verhalen uit de praktijk
Elk verhaal is anoniem en met toestemming van de klant geplaatst. Ik deel dit om de lading/het taboe/de drempel die hierop ligt, te verkleinen: om aan jezelf te werken, op ontastbare dingen en dingen die je niet met je verstand kunt bevatten. En om het begrip hiervan te vergroten. Omdat het krachtig voelt als je je kwetsbaar opstelt en jezelf heelt. Dus ook om je te inspireren tot meer bewustwording en heling. Iedereen heeft immers een beerput. Het schoonmaken ervan levert je meer ruimte op om vrijuit en gelukkig(er) te leven.
Verstrikt in emoties
In deze sessie maak ik gebruik van de magische beleving van de cliënt. Je hebt daar niet veel voor nodig; open staan voor het onbekende is voldoende. Niet iedereen is hiervan en/of hiermee gediend. Elke sessie is afgestemd op de persoon, en er zijn altijd diverse ingangen om een patroon te ontrafelen. Welke passende werkvorm ook wordt gekozen; het is essentieel dat je bewust bent van je lichaamsgevoel. Wanneer een cliënt weinig of geen contact (meer) heeft met zijn of haar lichaam, werken we daar eerst aan.
De cliënt is een man van 41 jaar, heeft een functie op gebied van financiën. Op zijn werk ervaart hij problemen met het uiten van zijn gevoel. Vooral bij mensen waarbij hij zich onveilig voelt. Als hij voelt dat hij de controle verliest, wordt hij emotioneel, hetgeen hij dan weer weg probeert te drukken. Daarna ontstaat er een innerlijke strijd. Hij wordt dan boos en hij ervaart geen ruimte meer voor alternatieven in het gesprek. Hij raakt verstrikt in zijn emoties. Uit het gesprek blijkt verder, dat hij vanuit zijn opvoeding niet geleerd heeft zijn gevoel te uiten.
Mijn cliënt vertelt over (on)macht, boosheid, vuur, energieverlies. Voelbaar in zijn onderbuik en bovenbuik. Zijn verhaal neemt steeds een andere wending. Ik wijs hem hier op en hij geeft aan dat hij een beetje bang is en daarom wellicht wat manipuleert. Zijn adem zit nu hoog, in zijn borst. Eerder genoemde gebeurtenissen spelen wel een rol, maar hij kan het niet in een vraag vatten. Ik vraag hem ook naar de oorspronkelijke intentie waarmee hij bij mij kwam. Hij vermoedde namelijk dat hij een entiteit bij zich had, welke niet helpend werkt in zijn huidige proces. Ook dit gevoel is weer verdwenen. Ik ervaar deze aanwezigheid ook bij hem, maar laat het rusten in het vertrouwen dat dit wel naar voren komt in de sessie, mocht dat nodig zijn. Ik weet dat de cliënt open staat voor magische ervaringen en hij heeft een goed contact met zijn lichaamsgevoel, dus ik stel hem voor dat we zijn aura gaan onderzoeken. Zo kan hij onderzoeken wat hem opvalt in zijn energie, in verband met hetgeen hij verteld heeft. Hij gaat akkoord.
In trance onderzoeken wij zijn aura, de energie rondom hem. Het valt hem op dat er energie om hem heen cirkelt, die taps toeloopt bij zijn voeten. Dit voelt voor hem niet goed, omdat de energie niet goed weg kan. Hij ervaart vieze drek in zijn energie. We laten dit in een glazen bak lopen met een zeef erboven. Er blijft een knikker met een kattenoog en een regenboogsliert op liggen; Deze legt hij apart.
Bij doorvragen ligt in de drek toch nog iets anders; een heksenbezem. Deze bezem hoort bij zijn moeder. Hij maakt een terugtrekkende beweging; zijn moeder komt nogal bedreigend over en hij voelt zich beklemd. Hij voelt zich vier jaar oud en heeft behoefte aan vertrouwen, erkenning en het uitdrukken van zijn indrukken van school. Hij voelt zich onveilig om iets nieuws te ondernemen, maar dit wordt niet onderkend door zijn moeder. Zij kan hem niet helpen zoals hij dat graag zou willen. De cliënt van nu, 41 jaar, kan hem dit vertrouwen en erkenning inmiddels zelf schenken. Hij heeft ook geleerd hoe hij zijn indrukken kan uitdrukken. Hij neemt de vierjarige op schoot en geeft het hem. Dit is een emotionele gebeurtenis. De jongen gaat stralen en voelt zich fijn. Hij maakt een hartsverbinding met hem en dan neemt hij hem op in zijn energie. Hij voelt zich goed en heeft verder niets nodig.
De cliënt beseft nu dat hij in een situatie met mensen, waarbij hij zich onveilig voelt, verbinding kan houden met zijn eigen vierjarige en met het positieve gevoel, zodat hij niet als een vierjarige met pijn hoeft te reageren. De cliënt blijkt nog lasten te dragen die bij zijn moeder horen. Er volgt een uitwisseling met zijn moeder; Hij geeft wat van haar is en krijgt een sleutel terug. Deze past op een virtuele kist in zijn buikgebied. Deze maakt hij open. Het voelt voor hem goed dat dit nu open is en hij voelt de energie stromen in zijn ruggengraat. Ik vraag hem wat hij met de sleutel gaat doen. Hij breekt hem en legt hem in de kist als aandenken.
Zijn moeder is veranderd; zij ziet er nu meer uit als een fee. De cliënt voelt compassie en wil zichzelf en zijn moeder vergeven, zegt dat hij van haar houdt. De verbinding met zijn moeder voelt nu niet meer beklemmend, maar vrij en de energie stroomt in de vorm van een acht. De cliënt vindt dit nu prettig, maar wil in het gewenningsproces nog wel een klepje behouden die hij kan bedienen, zodat hij zich wat terug kan trekken in de energie als het hem teveel wordt. Hij realiseert zich dat hij hier nog controle op wil houden en accepteert eventuele consequenties. Hij neemt afscheid van zijn moeder.
Het oog (welke na het zeven overbleef) helpt hem de dingen zuiver te zien en de regenboog staat voor zijn verbinding met de aarde en de kosmos en het stromen van de energie. Hij bewaart beide in zijn virtuele kist.
In deze sessie komt zijn overleden vader ook ter sprake, waar de energetische hulpmiddelen uit zijn kist van pas komen. Om het overzicht te behouden, heb ik dit in het artikel over ‘Niet eigen energie, entiteiten’ uitgewerkt.
In de afronding geeft de cliënt aan dat zijn aura fijn aanvoelt. Hij ervaart een koker van energie om hem heen die niet langer opstroopt bij zijn voeten en open is aan beiden kanten. Het voelt schoon, licht en open. Ik herinner de cliënt aan de inzichten en de herwonnen krachten en breng hem terug in het hier en nu.
Resultaat
Wat veranderd is in de jaren na de sessie, is o.a. de relatie met zijn moeder. Hij ervaart veel meer diepgang en openheid. De andere resultaten zijn verwant aan het tweede deel van zijn sessie, welke apart vermeld staat in het artikel over niet-eigen energie en entiteiten.
foto’s: Pixabay
