Dat heb ik weer! Wat heeft iedereen tegen mij? Ken je dat gevoel? Soms wil je je zielig voelen, of anderen de schuld geven. Best voorstelbaar, want dan hoef je zelf niets te doen.

“Wat is jouw verantwoordelijkheid?”
Oftewel, hoe heb je deze situatie gecreëerd? In mijn opleiding als coach en therapeut was dit een gevleugelde uitdrukking. Dagelijks komt het thema op mijn pad, zowel in mijn praktijk als in mijn dagelijks leven.
Ik vond het ook best gemakkelijk om iemand anders de schuld te geven. Dan hoefde ik niet naar mijn eigen shit te kijken. Of ik ontnam onbewust anderen hun verantwoordelijkheid, door voor hen te gaan zorgen, dingen in te vullen. Een manier om niet voor mijzelf te zorgen.

Ik had er lef en veiligheid voor nodig om het concept ‘eigen verantwoordelijkheid’ volledig toe te passen. Soms ging dat gemakkelijk, vaak niet zonder slag of stoot. Nog word ik iedere dag uitgenodigd om het te blijven doen. En het levert me zoveel op, dat ik het ieder ander gun en het met liefde doorgeef.

Wat is eigen verantwoordelijkheid?
Eigen verantwoordelijkheid wordt nog al eens eenzijdig begrepen als ‘eigen schuld, dikke bult’.

Laten we eerst eens naar de positieve kant van eigen verantwoordelijkheid kijken: Als je zelf niets aan je problemen kunt doen, geef je je kracht weg en leg je de verantwoordelijkheid voor jouw geluk bij een ander. Een ander kan jouw problemen niet oplossen. Een ander kan jou gelukkig ook niet boos, angstig, verdrietig of gelukkig maken; die keuze maak je uiteindelijk altijd zelf. Dus beschik je over je eigen kracht.

De ander kan wel peuteren in een emotionele wond die nog niet is geheeld, waardoor je getriggerd wordt en reageert zoals je reageert. Het blijft jouw wond. Die is er om zichtbaar te worden, zodat deze geheeld kan worden. En als je dat gedaan hebt, kan je makkelijker kiezen om anders te reageren.

Niemand – behalve jijzelf – maakt de keuze van de inzet van  jouw eigenschappen, gedrag en ervaringen en jouw geluk hangt niet af van de ander. Omdat je over een vrije wil beschikt.

Door je eigen verantwoordelijkheid te aanvaarden en te nemen, neem je het stuur van je leven weer in eigen handen.
Eigen verantwoordelijkheid is volgens mij dan ook:

De mate waarin je jouw eigenschappen, gedrag en ervaringen in eigendom neemt = eigen verantwoordelijkheid

Wat doe je met je pijn? 
Als je je verantwoordelijkheid wilt nemen, zal je om te beginnen moeten onderkennen dat je delen van jouzelf onderweg bent kwijtgeraakt, dat er gaten zijn geslagen in jouw bestaan. Vervolgens dien je te zien hoezeer je daar in het hier en nu nog steeds door bepaald wordt. En dan komt het belangrijkste en het moeilijkste: wat ga je ermee doen? Ga je jouw kruis zelf dragen , hem omarmen of schuif je hem af op je ouders, je familie, je buren, je collega’s en je bazen?

Wil je dit niet weten? Het is je goed recht, even goede vrienden. Je kunt stoppen met lezen en deel twee: Hoe creëer ik mijn leven? achterwege laten.

Toch verder lezen? Oeps. Dat betekent dat je niet meer kunt zeggen dat je het niet wist…